Schoon opgaan in een gedicht
In regels verdwijnen
Tijd opgeheven
De billen vergeten waarop je zit
Mij is het niet gegeven
Bij de eerste regel vaak al afgeleid
Omdat ik mij ineens herinner
Wat ik in de supermarkt ben vergeten
Halverwege verzeild toch maar doorlezen
Dus ploeter ik mij een weg door de regels
met aandacht geschreven
Geen eentje is mij bijgebleven
Bij het slot voor de clue moeten vrezen
Een diepere boodschap verstopt tussen de regels
Dichten is een ambacht zeggen ze weleens
Neem dan lezen
Pelle Bast
|