BELANGRIJK BERICHT
Op ieder reisje een ander meisje, in ieder stadje een ander schatje. Zeeman plukt er nu de vruchten van. Van de week stond er een grote fruitmand bij de poort: 'Voor mijn allerliefste Zeeman, van je Erin xxx.' Zeeman laat het zich smaken. Het Grote Verwennen is begonnen. Hij krijgt de lekkerste hapjes, zoveel en zo vaak als hij maar wil. Zeeman weet namelijk dat hij in rap tempo minder wordt.
Dat wil zeggen: zijn motoriek. Een zelfstandig ommetje buiten is er niet meer bij. Hij valt voortdurend om vanwege zijn slappe achterhand. Dan hijsen we met vereende krachten zijn 350 kilo weer in de benen voor hij weer omkukelt. Zo'n rondje op het erf kan zo maar anderhalf uur duren voor hij weer veilig in het stro ligt. Maar eigenwijs als hij is, hij moet en zal naar buiten.
En daar zit em ook de tragiek. Zeeman beseft dondersgoed wat er aan de hand is en dat doet hem zichtbaar verdriet. Aan mij de schone taak om het juiste moment vast te stellen waarop zelfs de verwenhapjes hem geen voldoende kwaliteit van leven meer geven. Bofkontboerin Ingeborg kwam nog met het idee van een vitamine B12 kuur. Haar poes die geen fysieke kracht meer had om op de bank te springen had daar baat bij gehad. Ik grijp me vast aan iedere strohalm, dus vitamine B12 staat nu ook dagelijks op het menu. Dat levert weer een extra bijbehorend boterhammetje met pindakaas op. Daar hoor je Zeeman dus niet over klagen. En zoals gezegd, aan vrouwelijke belangstelling nog steeds geen gebrek. Zeeman kan Erin anytime inschakelen voor een massage. Daar is hij heel blij mee. En ik ook.
|