BEDROEFDE BERICHTEN
Gisterochtend vroeg vond ik Snorkeltje. Doodstil in het stro temidden van haar familie. Snorkeltje bleek niet meer te zijn. Onverwacht en toch ook weer niet echt. Snorkeltje had een aangeboren afwijking aan haar luchtwegen. 'We moeten maar kijken hoe lang ze er zal zijn', zei dokter Peter al bij haar geboorte, toen we de rasperige ademhaling van het ondermaatse zwarte kleintje hoorden.
Tot onze verbazing en opluchting bleef Snorkeltje leven. Maar toen ze onder narcose gebracht werd voor de sterilisatie, moesten we haar als de sodemieter 'terughalen' met een hartmassage, want het ging helemaal mis. De narcose zou ze niet overleven. Dan maar geen sterilisatie. En maar hopen dat ze nooit voor iets anders geopereerd zou moeten worden.
Snorkeltje struikelde min of meer door haar leventje heen. Niet 100 % gezond, zeker niet, maar ze sloeg zich er dapper doorheen. Ze was er echt een van Moeke, dat wil zeggen: van schuw tot afstandelijk en altijd erg op haar hoede. Heel omzichtig, om haar niet overstuur te maken, stopte ik haar iedere dag iets extra's toe. Een troostmoment en die extra calorieën kon ze goed gebruiken.
Maar eens per maand transformeerde Snorkeltje altijd tot volledige losbandigheid. Maakte contact met iedereen. Drong zich op aan man, vrouw, wild zwijn of stier, het donderde niet. Dan sloerde ze het erf over.
Vorig week nog. Bofkontboerin Yvon vroeg me wat er toch met 'dat oude varkentje met die ronkende ademhaling' aan de hand was. "Oh je bedoelt Snorkeltje. Die is berig."
En nu is Snorkeltje dus toch zomaar uitgestapt. Zaterdag niks bijzonders aan haar gemerkt. Ik gaf haar 's middags een extra dikke plak rozijnenkoek en omdat de hele familie Hangbuik op dat moment onder mekaar was, kon ik ze allemaal trakteren. Wat ben ik daar achteraf blij om (normaliter is dat onmogelijk zonder dat de andere varkens er als een meute hyena's op af vliegen). Maar nu stond Snorkeltje lekker naast haar Moeke te smakken en kregen haar zussen en broer ook een stuk koek. Mooi familiemoment dat niemand ze meer afpakt.
Gisterochtend lag Snorkeltje dood naast haar eigen Moeke. Ik heb haar apart gelegd en het tegen niemand gezegd. We hadden met z'n allen nog een hele dag workshop voor de boeg. Topdrukte om alles rond te krijgen voor de gasten arriveren. Ik wilde niemand met het droeve nieuws belasten. Wat schoten we op met zo'n bedrukte stemming? Daar zaten de deelnemers vast ook niet op te wachten.
Snorkeltje is tegen alle verwachtingen in toch nog 9,5 jaar geworden.
Dat mag gerust een wonder heten.
Komende dagen zullen we haar eren met een mooi, passend afscheid.
Wordt Vervolgd.
|